Διηγώντας μια ιστορία προσπαθούμε να μαζέψουμε σκορπισμένα κομμάτια από τις εμπειρίες μας, και μέσω της γλώσσας να τις αφηγηθούμε με σκοπό να αποκτήσουν νόημα, συναίσθημα και αξία. Μέσα από τις αφηγήσεις μας κάνουμε συνδέσεις με το παρελθόν και διαμορφώνουμε μια συνέχεια για το μέλλον.
Ποτέ όμως δεν μπορούμε να αποδώσουμε ακριβώς τον πλούτο της εμπειρίας μας αφού παρουσιάζουμε μόνο μία εκδοχή της πραγματικότητας ή την υποκειμενική μας αντίληψη για την πραγματικότητα. Ποτέ δεν λέμε όλη την αλήθεια. Διαμορφώνουμε τις εμπειρίες μας και επιλέγουμε να πούμε μια ιστορία που καθρεφτίζει την ταυτότητα μας και την οικογένεια μας. Υπάρχουν όμως και κάποιες ιστορίες που επιλέγουμε να μην τις πούμε διότι περιέχουν μυστικά τα οποία μας αιχμαλωτίζουν στην σιωπή και την ντροπή. Κρύβουμε γεγονότα σκέψεις και συναισθήματα από τους άλλους, αλλά και από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Όταν αυτό συμβαίνει μπαίνουν στην οικογένεια μας κανόνες, να μην μιλούμε ή να μην εμπιστευόμαστε στους άλλους τις ιστορίες αυτές.. Τα παιδιά στις οικογένειες, μας αναστατώνονται, νιώθουν σύγχυση και ανασφάλεια αφού δεν μπορούν να εξηγήσουν αυτές τις συμπεριφορές. Νομίζουν ότι κάτι τρομακτικό συμβαίνει, προσπαθούν να μαντέψουν τι είναι και έτσι αρχίζουν να δημιουργούν φαντασίες και μύθους με αποτέλεσμα να εκφράζουν μια συμπτωματική συμπεριφορά.
Αισθανόμαστε ντροπή , φόβο και άγχος μήπως αποκαλυφθεί η ιστορία μας και βγει προς τα έξω. Η διατήρηση όμως μιας μυστικής ιστορίας δεν γίνεται χωρίς κόστος. Υπάρχει μια πληγή, υπάρχει ένα τραύμα το οποίο κλειδώθηκε σαν να μην βιώθηκε και το οποίο αφήνει ψυχικά αποτυπώματα. Το να μην μιλούμε για τραυματικές ιστορίες που δεν λέγονται, είναι μία άμυνα που χρησιμοποιεί ο εαυτός μας για να μην βιώσει ξανά τα δυσάρεστα συναισθήματα που συνδέονται με τις ιστορίες αυτές. Ως αποτέλεσμα αρνούμαστε την πραγματικότητα εφόσον τα γεγονότα είναι σαν να μην συνέβησαν ποτέ.
Οι τραυματικές ιστορίες που δεν λέμε ποτέ, παραμένουν ανομολόγητες, χωρίς να μπορούμε να τις επεξεργαστούμε και χωρίς την ευκαιρία να τους δώσουμε ένα άλλο νόημα. Οι ανομολόγητες ιστορίες περνούν από γενιά σε γενιά μεταφέροντας ταυτόχρονα το άγχος, τον εκνευρισμό και την ένταση των συναισθημάτων που τις περιβάλλουν. Αυτό που δεν μπορούμε να πούμε με λόγια το εξωτερικεύουμε με μη λεκτικούς τρόπους όπως χειρονομίες, εκφράσεις του προσώπου, δάκρυα, συγκίνηση, δυνατές φωνές που δεν έχουν καμία σχέση με τα τρέχοντα γεγονότα της ζωής μας.
Η μυστικότητα των ιστοριών και οι κλειστοί δρόμοι επικοινωνίας που δημιουργούν, δυστυχώς δεν βοηθούν στην σύνδεση μεταξύ των ανθρώπων, ούτε στην αναζήτησή νοήματος που θα οδηγήσει στην κατανόηση και κατά συνέπεια την επούλωση του τραύματος που συνοδεύει τις ιστορίες αυτές.
Δημοσιεύτηκε από τον Maria Leonidou-Psychotherapist-Family therapist
Σπούδασα Ψυχολογία και Κοινωνικές επιστήμες (Bsc) στο ανοικτό πανεπιστήμιο της Αγγλίας. Συνέχισα τις σπουδές μου στο Online and Distance Education (MA), πως να εκπαιδεύω διαδικτυακά και μετά oλοκλήρωσα την τετραετή μου μετεκπαίδευση στην Συστημική Ψυχοθεραπεία στο Συστημικό Ινστιτούτο Κύπρου. Στο πλαίσιο της μετεκπαίδευσης μου εκπαιδεύτηκα στο Solution Focused Therapy απο το ΒRIEF Institute – London. Eπιπλέον έχω ολοκληρώσει το advance training course in Non-Violent Resistance από το School of Non Violent Resistance – Ισραήλ. Τον Μάιο του 2021 ολοκλήρωσα την ειδικότητα μου στην ψυχοθεραπεία παιδιών και εφήβων από το Συστημικό Ινστιτούτο Κύπρου καθώς και απο το https://entropia.press/ για την ίδια θεματική. Ειδικεύτηκα στην συστημική θεραπεία ψυχώσεων και στην συστημική θεραπεία ζευγαριών. Εκπαιδεύτηκα επίσης στο Συστημικό Γλυπτό και στο Συστημικό Γενεόγραμμα.
Συμμετείχα σε 2ετές πρόγραμμα σεμιναρίων(2020-2022) στο Ελληνικό Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στον χώρο της Ψυχικής Υγείας για την παροχή συνοδείας σε ψυχωσικές κρίσεις. Στόχος μου να δημιουργηθεί και στην Κύπρο ένα παρόμοιο παρατηρητήριο όπου σε συνεργασία με αρμόδιους φορείς, να παρέχει στήριξη και καθοδήγηση στις οικογένειες αλλά και στο άτομο με ψυχωσική εμπειρία με αρχικό σκοπό την αποφυγή ακούσιας νοσηλείας, την παροχή θεραπείας, την δημιουργία ομάδων αυτοβοήθειας και την προώθηση εναλλακτικών μη-ψυχιατρικών τρόπων αντιμετώπισης του ψυχικού πόνου.
Η προσέγγιση μου είναι συστημική αλλά συμπληρώνεται παράλληλα από εργαλεία άλλων σχολών ψυχοθεραπείας στις οποίες έχω εκπαιδευτεί με σκοπό να δημιουργείται κάθε φορά μια μεθοδική, ολιστική αλλά και εξατομικευμένη προσέγγιση που να ανταποκρίνεται στην μοναδικότητα και στις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, ζευγαριού, οικογένειας.
Ασχολούμαι με την θεραπεία ψυχικών διαταραχών όπως άγχος, φοβίες, ψυχώσεις, ψυχαναγκασμούς, κατάθλιψη και εξαρτήσεις. Είμαι σύμβουλος οικογένειας, ζευγαριών παιδιών και εφήβων. Στόχος μου να δημιουργείται κάθε φορά μια μεθοδική και ολιστική προσέγγιση που να ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε ανθρώπου, ζευγαριού και της οικογένειας.
Τον Ιανουάριο του 2019 ίδρυσα το “Anakoufisis Psychotherapy & Counseling» anakoufisis.com και εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα ως σύμβουλος και ψυχοθεραπεύτρια. Το κέντρο Ανακούφισης δημιουργήθηκε με σεβασμό απέναντι στο παιδί, έφηβο, ενήλικα, ζευγάρι και οικογένεια λαμβάνοντας υπόψη την αυτό-αναφορικότητα του κάθε ατόμου και συστήματος. Το κέντρο διατηρεί συνεργασίες μεταξύ ειδικοτήτων που χρειάζεται να συμμετέχουν για την βελτίωση της ποιότητας της ζωής των θεραπευόμενων σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα επαγγελματισμού.
Είμαι μέλος στους πιο κάτω οργανισμούς:
Ευρωπαϊκός Σύλλογος Ψυχοθεραπείας (EAP – ECP, European Certificate of Psychotherapy Holder)
Ευρωπαϊκή Εταιρία Οικογενειακής Θεραπείας (EFTA)
Παγκύπριος Σύνδεσμος Ψυχοθεραπευτών (ΠΣΨΘ)
Παρατηρητήριο για τα Δικαιώματα στον Χώρο της Ψυχικής Υγείας
Στον ελεύθερο μου χρόνο απολαμβάνω την παρέα πολύτιμων φίλων, αθλούμαι, ακούω μουσική, διαβάζω βιβλία, βλέπω ταινίες και περπατώ με τους σκύλους μου. Είμαι περήφανη μητέρα τεσσάρων παιδιών.
Δείτε περισσότερα άρθρα
Anakoufisis- Psychotherapy & Counseling 