Το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο ζούμε καθορίζει τους κανόνες και τους όρους των σχέσεων μας και κατά συνέπεια την προσωπική μας πορεία ως άνθρωποι. Θέλουμε μια υγιή κοινωνία στην οποία το κράτος θα μας παρέχει ασφάλεια, υγειονομική κάλυψη, ελευθερία έκφρασης, πολιτικής ή θρησκευτικής, ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης για να μπορεί ο καθένας να προχωρήσει στην ζωή του σύμφωνα με τις δυνατότητες του αλλά και τους προσωπικούς στόχους που έχει θέσει. Θέλουμε επίσης ένα κοινωνικό πλαίσιο που να βοηθά και να φροντίζει τα αδύναμα μέλη του αλλά και να αναδεικνύει τα ικανά.
Το δημοκρατικό σύστημα στο οποίο ζούμε, προσφέρει πολλές δυνατότητες για συμμετοχή στα κοινά. Καλούμαστε να εκλέξουμε κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους που κατά διαστήματα μας προσφέρουν δοκιμασμένες λύσεις, πιο ανθρώπινες αλλά και ταιριαστές στα εκάστοτε νέα δεδομένα.
Η αναζήτηση της αλλαγής στο πολιτικό σκηνικό μας δίνει την ευκαιρία να κατηγορήσουμε τις αρνητικές αποφάσεις του παρελθόντος αλλά και να ενοχοποιήσουμε ταυτόχρονα αυτούς που τις υποστήριξαν. Μας προσφέρει την δυνατότητα να ενοχοποιούμε κάποιους για ότι κακό μας έχει συμβεί και έτσι να αποποιούμαστε κάθε προσωπική ευθύνη. Κάθε αλλαγή είναι καλοδεχούμενη αφού υπόσχεται καλυτέρευση της ζωής μας, ίσως τα πράγματα να γίνουν όπως τα θέλουμε, χωρίς όμως να χρειάζεται να κάνουμε την προσωπική προσπάθεια που χρειάζεται και φυσικά χωρίς να πρέπει να αναλάβουμε την προσωπική ευθύνη αυτής της αλλαγής.
Είναι μερικοί από εμάς που θα επιλέξουμε την άρνηση και τον θυμό για να εξαφανίσουμε τα λάθη μας, θα ενδιαφερθούμε περισσότερο για την επιβίωση μας παρά να επιλέξουμε την αλλαγή του εαυτού μας και να δούμε τα λάθη μας. Ο υπέρμετρος λαϊκισμός θα μας δικαιώσει και θα μας αθωώσει, και φυσικά θα φροντίσουμε να βρούμε ένα αποδιοπομπαίο τράγο να του φορτώσουμε όλη την κοινωνική οργή μας με αποτέλεσμα να αλλάζουμε κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους οι οποίο μας υπόσχονται ανέξοδα αγαθά, κοινωνική χαλάρωση χωρίς συνέπειες και απαιτήσεις αντί να επιλέξουμε να αλλάξουμε εμείς.
Είναι και μερικοί από εμάς που ζητούμε άλλοθι για την στασιμότητα μας και αποδίδουμε την ανεπάρκεια μας στους άλλους ή στις συνθήκες τις οποίες ζούμε. Αποχαυνωνόμαστε με τους όποιους εθισμούς που μας προσφέρονται και πνίγουμε τα όνειρα μας. Ζητούμε άλλοθι για να καλύψουμε, και να μην εκφράσουμε θαρραλέα τις ιδεολογίες μας. Εμείς δεν φταίμε σε τίποτα, δεν ευθυνόμαστε για τίποτα. Αρκούμαστε στα λίγα διότι φταίνε οι ευκαιρίες που δεν υπάρχουν, απορρίπτουμε κάθε δυνατότητα που μας προφέρεται διότι απαιτεί προσπάθεια. Έτσι λοιπόν ζητούμε το μαγικό θαύμα που θα έπρεπε εμείς να αναδείξουμε, και ζητούμε πλαίσια και ανθρώπους και που θα μας πουν ότι έχουμε δίκιο και θα μας προσφέρουν μια ιδεολογική κάλυψη, ενοχοποιώντας άλλους εκτός από τον εαυτό μας.
Είναι και μερικοί από εμάς που επιλέγουμε τυφλά κάποιες διεξόδους που στο τέλος μας οδηγούν σε αδιέξοδο, που επιλέγουμε αντιπροσώπους έκφρασης που στο τέλος αποδεικνύονται λαοπλάνοι. Αναζητούμε διεξόδους έκφρασης στον ανώνυμο ιντερνετικό κόσμο για να καταγγείλουμε με ευκολία τους άλλους και να ισοπεδώσουμε τα πάντα, μη έχοντας το θάρρος να παραδεχθούμε ότι έχουμε κλειστεί μέσα στην δική μας μιζέρια. Αποβλακωμένοι δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε ότι έχουμε υπνωτιστεί από υποσχέσεις και άφθονες παροχές.
Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι γνήσιοι αυθεντικοί επαναστάτες που δεν απαλλάσσουν τους εαυτούς τους από την ανάληψη προσωπικής ευθύνης για ότι γίνεται στο κοινωνικό πλαίσιο. Δεν υποτιμούν τα αποτελέσματα της έγκυρης επιστημονικής γνώσης και φροντίζουν για την υγεία και πρόληψη του κοινωνικού συνόλου. Άνθρωποι που προσφέρουν γνώση για να μπορούν οι άλλοι να παράγουν. Κάποιοι που δεν μιμούνται το ψέμα αλλά υποστηρίζουν την δική τους αυθεντικότητα, αναπτύσσονται δημιουργικά, δεν εμποδίζουν την πρόοδο και δεν ενοχοποιούν την αριστεία. Τέλος υπάρχουν άνθρωποι τίμιοι και ικανοί που πασχίζουν για το κοινό καλό. Δεν περιμένουν το μαγικό θαύμα που θα τους δοθεί ως ατομική χάρη και θα τους απαλλάξει από την ανάληψη προσωπικής ευθύνης. Άνθρωποι που αναζητούν την δυνατή ορθόδοξη πίστη για να γίνουν μέτοχοι στο θαύμα της ζωής και να ζήσουν ευχαριστιακά.
Μιλώ σ ’εσένα. Τι θα κάνεις την επόμενη φορά που θα σου απαγορεύσουν να πας εκκλησία; Μήπως θα κρυφτείς πίσω από το διαδίκτυο για να κατηγορήσεις και να ξεσηκώσεις τους άλλους σε πορείες και διαμαρτυρίες χωρίς εσύ να έχεις το θάρρος να λάβεις μέρος διότι φοβάσαι το βόλεμα στο οποίο ζεις εσύ και η οικογένεια σου; Μήπως θα κρυφτείς στο δωμάτιο σου με το κομποσκοίνι σου προσευχόμενος λέγοντας «έχει ο Θεός»;
Συγνώμη αν σε ξύπνησα….. δεν θα πας εκκλησία σήμερα.
Μαρία Λεωνίδου, Ψυχοθεραπεύτρια-Οικογενειακή Θεραπεύτρια.
Anakoufisis- Psychotherapy & Counseling 